Frida Barbary Mujicy to powieść bez tabu – o dziewczynie, której mocnego charakteru nie złamały ani choroba, ani wypadek, nie mówiąc już o opinii publicznej, z którą nigdy się nie liczyła, wiodąc skandalizujące życie. Poruszająca historia niezwykłej artystki, przedstawiona z perspektywy jej młodszej siostry, którą Frida z czasem zaczęła nazywać bliźniaczką i przed którą nie miała tajemnic. Zawsze wiedziała, kim chce być: Wielką Fridą Kahlo. Egocentryczna, pewna siebie, odważna i przebojowa – była jednocześnie czuła, krucha i nadwrażliwa.
Już za życia stała się legendą. Największe zainteresowanie budził jej burzliwy – niekonwencjonalny, pełen bólu i zdrad – związek z Diegiem Riverą, największym meksykańskim malarzem tych czasów, a zarazem zagorzałym komunistą. Przyjaźń (i romans Fridy) z Trockim nie przeszkadzała Państwu Rivera utrzymywać kontaktów z amerykańskimi milionerami; obok bohemy i rewolucjonistów spotkamy więc na kartach tej powieści zamawiającego u Rivery prace Rockefellera czy wielkie gwiazdy Hollywood. Dla nich przez wiele lat Frida była po prostu piękną i oryginalnie po meksykańsku ubierającą się żoną wielkiego artysty, która też czasem maluje. Dziś – to jej śladami rzesze wielbicieli przyjeżdżają do CasaAzul, to o niej kręci się filmy i to ona pozostaje wciąż wielką tajemniczą postacią – kwintesencją meksykańskiej sztuki i symbolem wolnej niezależnej artystki.
„Powieść Frida jest dziełem literackim. Większość przedstawionych w niej wydarzeń i postaci zrodziła się w mojej wyobraźni, choć jej ramy stanowią prawdziwe epizody z historii Meksyku i biografii Fridy Kahlo. Pisząc Fridę, chciałam nie tyle udokumentować życie Fridy Kahlo, ile uchwycić istotę jej osobowości. Ciekawiło mnie zwłaszcza, jak może czuć się niepozorna siostra osoby tak wyjątkowej. Rywalizacja między Fridą a Cristiną Kahlo o względy Diega Rivery istotnie miała miejsce, a jej psychologiczne konsekwencje pozostawiają wiele pola do interpretacji. Interesowały mnie także ogólniejsze problemy stosunków międzyludzkich – a w szczególności nasza zdolność do krzywdzenia innych osób, nawet tych, które szczerze kochamy”.
Bárbara Mujica
Czytałam tę książkę wiele lat temu, jeszcze w pierwszym wydaniu. Zrobiła na mnie spore wrażenie – jak i sama postać malarki. Pięknie zobrazowano jej życie także w filmie „Frida”, który widziałam już kilkakrotnie 🙂
Dzięki za komentarz. Takie lubię najbardziej 🙂
” Frida ” jest jedną z moich ulubionych książek, tych, do których wracam wielokrotnie. Jest to książka, która daje coś od siebie i zostaje na długo. Film też jest świetny, dobrze oddaje i piękno i ból.
Właśnie obejrzałem film po raz kolejny i moje dobre mniemanie o nim nie uległo zmianie. A to nie zdarza mi się zbyt często. Można powiedzieć, kamień z serca 😉 Dobre, ponadczasowe kino to dzisiaj rzadkość.
To prawda, rzadko teraz można obejrzeć dobry film, który zostaje w pamięci, i do którego chce się wrócić. Lubię też wracać do filmu włoskiego reżysera Giuseppe Tornatore ” Cinema Paradiso „. Jest piękny. Po prostu.