9
(…)
I wtedy uświadamiam sobie, że (a jednak!) cały
mój świat da się wpisać w takie skojarzenie.
Że Oświęcim dzisiaj, co już zostało powiedziane
tysiąc razy w uczonych książkach, jest metaforą
wszystkiego. I że aby tego skojarzenia nie
zgubić, ja też powinienem je wypowiedzieć.
Zapisywać, gdy ciało czuje dotyk tamtych
wydarzeń. Tylko wtedy. Ciało nie kłamie nigdy./
SpaGoetheria13
(…)
Ale von Goethe,
szeroko znany z pobłażliwości
dla płci przeciwnej ułomności,
rzucił jej drobną srebrną monetę,
bo zwykł szanować
każdą kobietę i znał niejedną
kobietę biedną.
Nie było mu wszystko
jedno.
W artykule „Słowo i głos” Przemysław Czaplińskiego analizuje wpływ komunikacji oralnej i piśmiennictwa na kształt naszej kultury i postrzeganie świata.
Nie powinno się zaczynać od nie. Więc zacznę
od więc. Na przekór polonistom, psychologom,
specjalistom od reklamy, frajerom od równego
chodzenia, miarowego oddychania, estetycznego
wyglądu i bezwonnego podcierania dupy.
Rewolucja zaczyna się tu: na tych kilku
centymetrach kwadratowych.
W książce Dzieło otwarte Umberto Eco wykłada swoją koncepcję, według której każde dzieło istnieje w pełni dopiero poprzez interpretację odbiorcy.
5
„Przed miłością, śliczna różo,
Nie obronisz się podróżą”.
William Shakespeare, Wieczór trzech króli,
w przekładzie Stanisława Barańczaka
Zamiast wstępu7
Marzyła mi się książka o moim ulubionym kraju bez napinania się. Żeby nie musiała odzwierciedlać, obiektywizować, syntetyzować.
Jestem niechlujnym czechofilem, ta książka nie jest kompetentnym przewodnikiem ani po kulturze czeskiej, ani po Czechach.
Nie jest obiektywna.
Nie rości sobie pretensji do niczego.
Jest wyłącznie o tym, co mnie zafascynowało przez ostatnich dziesięć lat, od kiedy pierwszy raz przyjechałem do tego kraju. Jest notatką z lektur i ze spotkania z ludźmi, których chciałem tam spotkać.